دارایی های دیجیتال می تواند نقدینگی مالی زنجیره تامین را باز کند –


اداره پولی Project Guardian سنگاپور از تکمیل موفقیت آمیز چندین چارچوب دارایی دیجیتال خبر داده است. Project Guardian با همکاری 11 موسسه مالی، ساختارهای مدیریت ثروت، ورودی ثابت، ارز خارجی و تامین مالی تجارت را آزمایش کرد. این توسعه می تواند تأثیر قابل توجهی در دنیای مالی تجارت وابسته به کاغذ داشته باشد.

استاندارد چارترد، همراه با Linklogis و گروه صرافی سنگاپور، یک پیشنهاد توکن برای حمایت از تامین مالی تجارت ایجاد کرد. این بانک ۵۰۰ میلیون دلار از تامین مالی واردات و صادرات را در دو دسته از توکن های دیجیتالی که به صورت بومی در اتریوم منتشر شده بودند، بسته بندی کرد. این بخش ها بر اساس ریسک اشتها تقسیم شدند.

استیون هو، رئیس دارایی های دیجیتال، تجارت و سرمایه در گردش استاندارد چارترد، پروژه را در بانک رهبری کرد. آقای هو می‌گوید: «قسمت‌های خردسال بیشتر در معرض خطر هستند، در حالی که ترانشه‌های ارشد توسط یک بافر عایق‌بندی می‌شوند.

این آزمایشی شاهد مشارکت 10 سرمایه گذار نهادی جهانی بود و هر دو توکن بیش از حد مجاز بودند. موفقیت پایلوت به عنوان یک رای اعتماد به پیشنهاد جامعه سرمایه گذار تلقی می شود. داشتن پشتوانه بورس به ایجاد اعتبار کمک کرد.

دستیابی به وضعیت فهرست گام مهمی در تشویق پذیرش و افزایش اعتماد سرمایه گذاران است

استیون هو

آقای هو می گوید: «دستیابی به وضعیت فهرست گام مهمی در تشویق پذیرش و افزایش اعتماد سرمایه گذاران است. افشای عمومی اسناد عرضه، دسترسی سرمایه گذار به اطلاعات مربوطه مورد نیاز برای بررسی لازم را آسان می کند. این فهرست همچنین سطح مشخصی از شفافیت را از سوی ناشر تضمین می‌کند و اطمینان می‌دهد که الزامات افشای قانونی که برای بسیاری از سرمایه‌گذاران نهادی حیاتی است، برآورده شده‌اند.

در انتخاب شبکه برای میزبانی محصول، آقای هو می‌گوید که این کار توسط سرمایه‌گذاران انجام شده است: «ما متوجه شده‌ایم که سرمایه‌گذاران عموماً با اتریوم آشنایی بیشتری دارند و این به ما امکان می‌دهد از آن دانش و تأثیر مثبت شبکه استفاده کنیم. این منجر به تعامل بیشتر کاربر می شود.»

مونصور حسین، مدیر ارشد، رئیس تحقیقات جهانی، موسسات مالی، در رتبه‌بندی Fitch، می‌گوید، علی‌رغم این موج خوش‌بینی، حرکت به سمت بلاک چین آن را بی‌خطر نمی‌کند: «ارائه استانداردسازی در توکن‌هایی که به مطالبات مالی تجاری اشاره می‌کنند، می‌تواند نقدینگی را تقویت کند، زیرا توکن‌ها می‌توانند توسط مخترعان خرید و فروش شوند. این واقعا می تواند به اقتصاد واقعی در حمایت از جریان ها کمک کند و به سرمایه گذاران اجازه دهد تا سبدهای خود را متنوع کنند.

با این حال، صرف تبدیل مطالبات به توکن، تمام ریسک را از بین نمی برد. همچنین خطرات سایبری اساسی وجود دارد، زیرا اتریوم یک شبکه عمومی بدون مجوز است. ممکن است خطاهایی در کدنویسی وجود داشته باشد که تراکنش‌ها را در برابر حملات آسیب‌پذیرتر کند.»

او همچنین در مورد استفاده از پلتفرم با شروع مقیاس پذیری شک دارد. آقای حسین می‌گوید: «اتریوم مزایایی دارد، قراردادهای هوشمند ارائه می‌کند که آن را به ابزاری قدرتمند برای خودکارسازی تأمین مالی تجارت تبدیل می‌کند».

اما مشکل این است که به عنوان یک پلت فرم کاملا شلوغ است. هرچه استفاده بیشتر باشد، هزینه ها بیشتر است. مشکلات مقیاس پذیری وجود دارد. تشویق اعتباردهنده‌های اتریوم برای انجام این ترجمه‌ها با حداکثر سرعت می‌تواند به معنای هزینه‌های بیشتر باشد. آنقدرها که در تئوری به نظر می رسد کارآمد نیست.»

باز کردن کلاس دارایی

این توسعه علاوه بر ارائه یک مورد استفاده برای دارایی های دیجیتال، راه حلی را برای مسائل نقدینگی در فضای مالی تجارت باز کرده است.

“تأمین مالی تجارت بخش مهمی از کل جهان دارایی مالی است. آقای هو می گوید: تا سال 2027، پیش بینی می شود که بازار به 10 تریلیون دلار در تمام دارایی های تجاری برسد. اما در بازار تجارت کمبود نقدینگی وجود دارد و دسترسی غیربانکی ها به دارایی ها دشوار است.

او می‌گوید استاندارد چارترد علاقه فزاینده‌ای را در میان سرمایه‌گذاران برای تنوع بخشیدن به پرتفوی دارایی‌های دیجیتال خود مشاهده کرده است و توکن‌هایی که نوسانات کمتری دارند و بازده قابل پیش‌بینی بیشتری را به آنچه در حال حاضر در بازار است ارائه می‌دهند، جذاب است. ورود طیف گسترده‌تری از سرمایه‌گذاران و نقدینگی و کارایی سرمایه بیشتر، نحوه پیدایش بانک‌ها را تغییر خواهد داد.

آقای هو معتقد است که آنها کلید بازگشایی ارزش دارایی های تجاری آنالوگ غیر نقدشونده را یافته اند.

«این کلید از ترکیبی از فناوری توکنیزاسیون و ترانشینگ تشکیل شده است که هسته اصلی اوراق بهادارسازی است. با توکن کردن دارایی‌های اساسی و اوراق بهادار دیجیتالی آن توکن‌ها، دارایی سنتی را به توکن‌های امنیتی استاندارد شده با پشتوانه دارایی تبدیل می‌کنیم. این دگرگونی پلی بین عرضه دارایی های آنالوگ سنتی و تقاضا برای دارایی های دیجیتال جدید ایجاد می کند.

ما باید بین دارایی‌های دیجیتال جدید از توکن‌هایی که بازنمایی دیجیتالی دارایی‌های مالی موجود هستند تفاوت قائل شویم.

منصور حسین

این امر به سرمایه گذاران این امکان را می دهد که سبد سرمایه گذاری خود را با شکل جدیدی از توکن ها با ارزش ذاتی قابل ردیابی بهتر طراحی و متعادل کنند. تجربه آنها بسیار شبیه به استفاده از ارزهای رمزنگاری شده خواهد بود و به عنوان سرمایه گذار از مالکیت کسری به نحوی بسیار شبیه اسکناس های ساختاری و اوراق بهادار سود خواهند برد. اگرچه تمرکز ما بر روی سرمایه گذاران نهادی است، اما پتانسیلی برای سرمایه گذاران خرد وجود دارد که به طبقه دارایی دسترسی پیدا کنند.

آقای حسین خاطرنشان می‌کند که قبلاً تلاش‌هایی صورت گرفته است: «ما به راه‌اندازی Quorum JPMorgan و تعدادی از کنسرسیوم‌های بلاک چین تأمین مالی تجارت اشاره کرده‌ایم، اما در نهایت این موارد از منظر حجم به طور کامل به جریان اصلی تبدیل نشده‌اند. آنها از اثبات مفهوم فراتر رفته‌اند، اما نگرانی‌هایی در مورد تعدد پلتفرم‌ها و در نتیجه پراکندگی وجود دارد.

احتمالاً میلیاردها دلار در این سکوها استفاده می شود، اما در کل فضا این یک قطره در اقیانوس است.»

برای اینکه طبقه دارایی به سطح بیشتری از پذیرش برسد، نیاز به زمان و حمایت جامعه وسیع‌تر است.

آقای هو می گوید: «ما باید سطح بلوغ اکوسیستم را ارتقا دهیم. «توکن امنیتی با پشتوانه دارایی که ایجاد کردیم نیاز به اتصالات روان و ارتباط فوری با دارایی‌های اساسی دارد، چیزی که در دنیای ارزهای دیجیتال وجود ندارد. این امر مستلزم نقش جدیدی از یک مرجع مورد اعتماد شخص ثالث است تا اطمینان حاصل کند و حتی تأیید کند که دارایی‌های اساسی واقعی، منحصربه‌فرد هستند و مورد سوء استفاده قرار نمی‌گیرند و دوبار وام داده می‌شوند. ما با یک متولی کار کرده ایم تا به طور بالقوه این نقش را ایفا کنیم.»

درک محدودیت ها در سراسر حوزه های قضایی نیز باید در نظر گرفته شود تا پروژه در مقیاس جهانی گسترش یابد. آقای حسین می‌افزاید: «ما باید بین دارایی‌های دیجیتال جدید از توکن‌هایی که نمایش دیجیتالی دارایی‌های مالی موجود هستند، تفاوت قائل شویم. برای دومی، چارچوب های قانونی عمدتاً در حال حاضر وجود دارد زیرا مقررات برای نسخه های دیجیتالی دارایی اعمال می شود.

در جایی که ابزارهای بدیع و غیر نقدی وجود دارد که به دارایی های دیجیتال تبدیل می شوند، کمتر وانیلی هستند و چارچوب قانونی پیچیده تر است. اگر از رمزارزهایی مانند استیبل کوین ها به عنوان بخشی از پرداخت استفاده شود، باید در نظر گرفت که آیا آنها یک ذخیره ارزش پذیرفته شده در یک کشور هستند یا خیر.

آقای حسین همچنین این سوال را مطرح می‌کند که آیا توکن‌های دیجیتالی برای بازارهای نوظهور که بیشترین نیاز را به تامین مالی و قابلیت ردیابی دارند، حمایت خواهند کرد.